John Denver zong ooit "country roads, take me home...".
Met dit nummer in gedachten, nodig ik jullie uit om samen met mij de mooiste plekjes ter wereld te ontdekken.
Mijn zoektocht naar 'the place I belong'...

vrijdag 17 februari 2012

Kreta - Puur natuur!

Wie houdt van sportieve uitdagingen, rust en natuur kan zonder twijfel zijn hartje ophalen op Kreta tijdens een wandeltocht door een van de vele valleien of kloven die het eiland rijk is. De dodenvallei en vooral de Samariakloof behoren volgens mij tot de natuurwonderen die je absoluut gezien moet hebben!

Dodenvallei

De dodenvallei loopt van Ano Zakros naar Kato Zakros en dankt zijn naam aan de Minoïsche bevolking die hier haar doden begroef in de holen in de rotswanden. De smalle paden worden omgeven door wijnranken, granaatappels en oleanders en leiden je van 500 meter hoogte tot aan zeeniveau doorheen pure natuur, stilte en rust. Na de inspanning kan je genieten van totale ontspanning op het strand van Kato Zakros en als je geluk hebt, kan je hier zelfs een van de mooiste zonsondergangen aanschouwen…

Samariakloof

Een van de langste kloven van Europa - misschien wel de langste - is de Samariakloof in het Lefka Ori-gebergte die ongeveer veertien miljoen jaar geleden ontstond doordat de rotsen spleten door verschuivingen in de aardkorst. De kloof is zestien kilometer lang en verbindt de gemeente Sfakia die op 1250 meter hoogte ligt met de Libische Zee vlakbij Agia Roumeli. Op sommige plaatsen zijn de wanden 500 meter hoog, terwijl op het smalste punt (de IJzeren Poort, in het Grieks Sideroportes) de bergwanden slechts vier meter uit elkaar liggen.

Ik was sprakeloos bij het zien van de verscheidenheid aan zeldzame fauna en flora, maar nog groter was mijn verbazing toen ik in het midden van de kloof de ruïnes van het dorpje Samaria (dat sinds 1965 niet meer wordt bewoond) en enkele kleine Byzantijnse kapelletjes (gewijd aan de Heilige Nikolaas en Jezus Christus) zag!

De tocht van zestien kilometer over vaak moeilijk begaanbare paden, maakte heel wat emoties bij mij los en geconfronteerd met deze prachtige en ongerepte natuur, voelde ik mij echt heel klein en machteloos, maar tegelijkertijd was ik vol bewondering voor deze wel heel bijzondere plek op aarde.

Eén ding is zeker: hier kom ik ooit nog eens terug, al was het maar om te genieten van het indrukwekkende uitzicht en de inspirerende omgeving of om te drinken aan een van de negen bronnen met voortdurend stromend water…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten